Buddha: Yargı ve Muhakeme

Sevgili Bilge Baykuşlar, Şükran ayı ilan ettiğimiz Aralık’ın son günlerini yaşarken, Buddha’nın bu zamansız mesajını yeniden yayınlıyorum. Yargı ve muhakemenin şükran-minnet-teşekkür hislerimizde büyük etkisi var. Yargı nedir? Muhakeme nedir? Buddha örneklerle anlatıyor. 

Yargı, insan ırkında büyümüş olan aldanmalardan biridir ve yargı insan ırkının gelmiş geçmiş en yıkıcı elementlerinden biridir, hatta en yıkıcısıdır. Savaşlara, fakirliğe, hastalığa, soyutlanmaya ve ayrılığa sebep olan yargıdır.

Yargılama, sadece birinin komik bir şapka taktığını, acayip bir kıyafet giydiğini, ya da nahoş şekilde davrandığını düşünmek değildir. Yargılamak, bir başkasını yetersiz görmek, kibrinizle ona veya duruma bir şekilde bilgeliğinizi – sahte bilgeliğinizi – aktarabileceğinize inanmanız ve bir kişiyi değerli veya değersiz, sevilebilir veya sevilemez, sadece sevginize layık olup olmaması değil, bu gezegende bulunup bulunmamaya değer olduğuna dair hüküm vermektir.

Görüyorsunuz, yargı insanlığın kanseridir. Evet, bir virüstür, bir hıçkırıkla ya da burun çekmeyle başlayabilir, ama virüs içinizde ve dışınızda büyürken – çünkü evrensel yasa budur, içinizdeki dışınıza yansır – yıkıma yol açar; değerin silinmesine, bağlantının kopmasına ve kesinlikle toplum hissinin kaybına yol açar.

Yargılamada bulunanlar ve kendilerinin şu ya da bu toplumun parçası olduklarına dair yanlış inançları olanlar var. Ve bu yanlış bilgi, yanlış anlama, bu yargılamayla dışlarlar. Şimdi, bu nasıl İlahi olanın aynası olan bir davranıştır? Hepiniz biliyorsunuz ki, kesinlikle bu mümkün değildir. Yargı, ruhani, zihinsel ve duygusal kibirdir. Ve bu kibir sadece daha az hissedildiğini, yetersiz hissedildiğini, öz-değer eksikliğini maskeler.

Tüm mesajlarımızda, sizinle konuştuğumuz tüm zamanlarda, sizinle konuştuğum binlerce, binlerce, binlerce yılda – kendinizi bulacağınız ve seveceğiniz birleştirici faktörler üzerinde konuştuk, böylece diğerlerini de görüp tanıyabilirsiniz. Ve ben “diğerleri” derken, sadece insanları kast etmiyorum, bütün varlıkları kast ediyorum, bir inek, bir dağ, bir dere ya da nehir.

Yargının temeli zalimliktir; bir diğerini yükseltmek, daha az ya da yetersiz, hatta dışlamak hissi veya arzusundadır temeli. Ve bu, tüm varlıkların BİR olandan geldiği, Yaratan’ın bir parçası olduğunu, her zaman da olacağını inkar etmektir.

Yargı çok kötü bir alışkanlıktır. Hayır, bunu yargılayarak söylemiyorum. Bu insan ırkına zarar veren yıkıcı şablonların ve alışkanlıkların yoludur. Bu şablonu, bu bağımlılığı nasıl kırarsınız? Şimdi, muhakeme yeteneğinizi kullanmayın demiyorum dostlarım. Harika bir zihniniz, kavrama gücü yüksek zekanız, berrak görüşünüz, tercihleriniz ve evet, elbette algılarınızın oluşturduğu bir gerçekliğiniz var.

Bu yüzden bir örnek vermek istiyorum. Gelin yanıma, Bodhi ağacının dibine oturun. Bu minicik zaman noktasını alalım ve bir sürü güne uzatalım. Ve biz orada otururken, huzurlu bir sessizlik olacak, toz olmayacak ve çiçeklerin kokusunu duyacağız, hatta sineklerin vızıltı sesi bile tatlı gelecek.

Ve sonra başka zamanlar olacak, bir öküz kağnısı, hatta bir motosiklet ya da araba geçecek, bizim saf havadan sevgi toplamaya çalıştığımıza hiç dikkat etmeyecekler.

Bu varlıklara kızıp lanet mi edeceğiz? Onları gölgelere mi göndereceğiz? Ve onlara bu tozlu patikada hiç yerleri olmadığını mı söyleyeceğiz? Onların en sonunda ailelerinin karnını doyurmak üzere alışveriş edecek parayı denkleştirdikleri için aceleyle pazara gidip gitmediklerini, bir başkasının yardımına ya da hastaneye gidip gitmediklerini, ya da sadece eğlence gezisine çıkıp çıkmadıklarını bilmiyoruz.

Tek bildiğiniz şey, geçen kişinin sizinle aynı olduğudur. Bu hayatta ya da başka hayatlarınızda, ya da başka durumlarda siz de böyle davrandınız, bazen özellikle bazen farkında olmadan, Bodhi ağacının altında biz otururken her yanımıza toz toprak sıçrattığınızın farkına bile varmadan.

İşte böylece, yargılayamayız. Aynı şekilde, birisi gelir ve bize bir sepet dolusu meyve verir ve biz lezzetli, besleyici maddeyi yerken, içimizden “ne iyi bir insan” diye düşünürüz ve bu gerçektir. Ama bilmediğimiz şey, onun kendini affettirmek için mi, sadece cömertlik yaptığını mı ya da zaten çürümek üzere oldukları için “Bodhi ağacı dibinde oturan dilencilere vereyim” diye mi düşündüğünü bilmiyoruz.

Bilmiyoruz ve bilmeye ihtiyacımız da yoktur, çünkü açlık anımızda o meyveleri bize veren aslında Kaynak (Yaratan)’dır. Ve böylece, her zaman kutsarız. Şükran ifadeniz, şükran ifademiz, meyvenin keyfini çıkarmaktır, bu bir armağandır.

Armağanlar çok çok çeşitli şekillerde gelir. Yargılamak yerine muhakeme ettiğinizde, gözlemlediğinizde ya da iştirak ettiğinizde – çünkü meyveyi yemek, teşekkür etmek iştirak etmektir -o tarafsız pozisyondasınızdır. Ve böylece hediyeyi verende, meyvede, sepette ve hatta tozda bile ilahi olanı görürsünüz.

Eğer ayağa kalkıp yürüsek, defalarca sizden benimle yürümenizi istediğim gibi, ve köyden köye gitsek, kendi tercihlerimiz ve algılarımıza bağlı olarak bazı köyler olacaktır, onları sevip bağlanacaksınız, başkaları olacaktır onlardan kopuk ya da vasat hissedeceksiniz. Bu, vasatlığı ya da farklılığı kınayacaksınız demek değildir. Bu, sadece bunun ilk seçiminiz, en çok istediğiniz olmadığını gösterir.

Ama o köyde yaşayan herkese taşınmalarını, buranın kötü olduğunu, eksik olduğunu söylemezsiniz. Çünkü her bir kalpte hissedilen neşe, keyif, coşkuyu, insanların burada yaşama sebeplerini, yapmış oldukları seçimleri bilmiyorsunuz. Hayır, sizin seçeneğiniz bunu onurlandırmaktır. Burada yaşamayı seçmeyebilirsiniz ama bunu yargılamazsınız.

Yargılamak her zaman zalimdir. Sizden gerçekleri çalar. Biz şefkatten, hayranlık hissetmekten, bilgelikten bahsediyoruz. Ama muhakeme de gerçeği aramak ve kabul etmektir. Kendinizi sessizliğe almışsınızdır, benliğinizin, kalbinizin, zihninizin eminliğindesinizdir ve sadece aramazsınız, bulursunuz da, izin verirsiniz ve o gerçek haline gelirsiniz.

Ve gerçeği gördüğünüzde, o bilgelikten ya da şefkatten ayrı değildir. Şablonu görmenize yardımcıdır. Eğer o şablondaki bilgelikte, gerçekte bir şeyler eksik olduğunu görürseniz, kişide olsun, durumda ya da kolektifte olsun, en büyük merhametle o eksik bağlantıyı gönderirsiniz.

İşte bu yüzden Bodhi ağacını bırakıp gözlerimiz ve kalbimizden başka bir şey almadan seyahat ediyoruz. Böylece neyin gerçekten gerekli olduğunu buluyoruz. Hayır dostum, bu aziz olmakla ilgili değil, bu insan olmakla ilgili. Bu, kendi ilahiliğini ve her şeydeki ilahiliği tanımakla ilgili.

Uzun zaman önce, en yüksek vizyonunuzdaki durumlara ve yaratımlara bağlanmanızı ve sonra kökten bağı kesip tarafsız olmanızı istemiştim. Pek çok açıdan muhakeme, tarafsız ve bağlantısız olmaktır. Kelimenin en saf anlamıyla dileğinize, gerçeğe bağlanırsınız ve sonra geri çekilirsiniz, tarafsız olursunuz ve sadece var olanı gözlemlersiniz. Sadece seyredersiniz.

Ve sonra yeniden bulunduğunuz alemde, şefkatle, doğruyla, bilgelikle bağladığınızda, o yol sizi en yüksek vizyonunuza götürür. Her varlık böyle ilerler, çünkü nefrete ya da yanılgı dolu zevklere bağlı değildir. Sadece gerçeğe bağlıdır.

Bunun defalarca denemesi, egzersiz yapılması gerekiyor mu? Eskiden olsa “evet” derdim, “ömürler boyu denemesi gerekiyor”. Ama sevgili dostlarım ve ailem, siz o denemeleri, egzersizleri yaptınız. Tam olarak farkında olmadığınız bir şeyden bahsetmiyorum. Algılarınızı biliyorsunuz. Algı yetenekleriniz hiç olmadığı kadar yükseldi. Yani bu değişime hazırsınız.

Sadece angarya şeklinde yargıyı eleyip, en sıkıcı haliyle muhakemeye geçmenizi ve sadece geri çekilip durmanızı, hiç hareket etmemenizi istemiyorum. Muhakeme sizi özgürleştirir, bu şekilde kalbiniz ve solar pleksus çakranız alev aldığında, doğru hareketi işaret eder. Bu harcanmış hareket değildir, patinaj çekmek değildir. Bu doğrudan kalbinizin arzusunu gerçekleştirmektir. Muhakame yeteneğinin pek çok, pek çok ödülleri vardır dostlarım.

Şefkatimi, bilgeliğimi alın ve kendinize ait olduğunu ilan edin. Sevgimle gidin.

Kaynak ; Mor Alev 

Kanallık yapan Linda Dillon ve elbette Buddha’ya sonsuz teşekkürler. (counciloflove.com) Mor Alev tarafından çevrilmiştir.   

https://moralev.com/2018/12/28/buddha-yargi-ve-muhakeme-2/